جعاله در لغت به معنای مزدی است که در برابر انجام کاری قرار داده می‌شود و در اصطلاح فقها، صیغه‌ای است که ثمره آن به دست آوردن منفعتی در برابر عوض است. البته برای انعقاد قرارداد جعاله شرط نیست که کارمزد معلوم باشد

از جعاله، تعاریف دیگری نیز صورت گرفته است که بر اساس یکی از تعاریف فقها، ملتزم شدن جاعل به دادن عوض در قبال عملی که حلال و مقصود عقلا است، جعاله نامیده می‌شود. همچنین در تعریف دیگری، قرارداد جعاله عبارت است از التزام شخص به پرداخت اجرت و پاداش معلوم در مقابل عملی، اعم از اینکه عامل، معین باشد یا خیر.

طبق قانون، جعاله تعهدی جایز است و تا زمانی که عمل به اتمام نرسیده باشد، هر یک از طرفین می‌توانند رجوع کنند اما اگر جاعل، دراثنای عمل عامل از قرارداد جعاله رجوع کند، باید اجرت المثل عمل عامل را بدهد

قرارداد جعاله ملک از سه رکن جاعل، عامل و جُعل تشکیل می‌شود

۱– جاعل

کسی که انجام کاری را درخواست می‌کند.

۲– عامل

کسی که کار درخواستی را انجام می‌دهد.

۳– جُعل

عوض و مزد را می‌گویند.